Het is 27 september 1962 als er een boek wordt uitgebracht van ene Rachel Louise Carson. Het is niet haar eerste boek en het zal ook niet haar laatste boek zijn. Maar dit boek zet de wereld op zijn kop.
‘Carson’ is biologe en ontdekt in die hoedanigheid al snel hoe het écht gesteld is met de aarde. Volgens haar bevindingen veel slechter dan wordt aangenomen. Waarom niemand dat weet? Omdat de chemische industrie er volgens haar alles aan doet om dat verborgen te houden met onder andere mooie marketingpraatjes.
Ze schrijft er een boek over, getiteld "Silent Spring". Dit is het boek dat op deze bewuste dag wordt uitgebracht.
Waar ze zeer waarschijnlijk sterk op had gehoopt, maar bijna niet had durven dromen gebeurt: Er volgt een opeenstapeling van belangrijke gebeurtenissen, die tot de dag van vandaag impact hebben op de wereld. Letterlijk!
Ogen worden geopend en er gaan meer mensen en organisaties staan voor een beter milieu. Er ontstaan wereldwijd diverse milieubewegingen die strijden voor een gezondere aarde.
Niet veel jaren later wordt 22 april uitgeroepen tot internationale dag van de aarde.
Dat allemaal dankzij het boek van Rachel Carson.
Haar boek heeft nog steeds grote impact. In 2006 werd Silent Spring (Dode lente, zoals de Nederlandse editie wordt genoemd) op de lijst van 25 meest belangrijke wetenschappelijk boeken aller tijden geplaatst. Een ook anno nu worden er ‘ontdekkingen’ gedaan die aantonen dat de conditie van de aarde nog steeds hard achteruitgaat, met verwijzingen naar dit boek, waar deze ontdekkingen allemaal al in staan beschreven.
Heeft het dan wel zin om als een milieufreak door het leven te gaan en ons best te blijven doen dit proces tegen te houden? Is het aftakelingsproces van onze aarde nog wel omkeerbaar? Logische vragen die worden gesteld. Het milieu blijft een onderwerp waar volop met elkaar over gesproken en/of gediscussieerd kan worden.
Ook wij weten de antwoorden niet. Maar voor ons staat wel vast dat niets doen geen optie is. We zijn misschien geen biologen, maar we kunnen wel zeggen dat we ervaringsdeskundigen zijn. Want als je dagelijks buiten in de natuur werkt, dan kun je uit eigen ervaring zeggen dat de natuur veranderd. Niet in goede zin. We hebben het niet alleen over verschillende extreme weersomstandigheden die we allemaal ervaren. We hebben het er hier over dat we, door dagelijks buiten te zijn, een afname ervaren van bepaalde vogelsoorten en insecten. Of juist een ongezond overschot van weer andere soorten.
De natuur zit ontzettend ingenieus en complex in elkaar. Het bestaat als het ware uit allemaal kleine radars die met elkaar zijn verbonden. Wanneer er ergens een radar wordt verstoort, dan heeft dat een domino-effect op de rest. Soms is dat snel zichtbaar, soms duurt het enkele jaren voordat het zichtbaar wordt.
Een voorbeeld:
Stel er komt een tuintrend waarbij we massaal een Aziatische tuin willen. Daar hoort uitheemse (Aziatische) beplanting bij. Geen probleem natuurlijk, want alles is verkrijgbaar. Met het massaal invoeren van deze beplanting (het is tenslotte een trend) zorgen we er eerst gezamenlijk voor dat er meer milieuvervuilende vervoersbewegingen noodzakelijk worden gemaakt. Ten tweede worden er onbedoeld vreemde beesten ingevoerd. Die zitten tenslotte lekker in hun eigen habitat, de beplanting, en reizen gewoon mee. Denk aan de buxusmot, de processierups of de hoornaar die op deze manier hun weg in ons land hebben gevonden.
Deze laatste heeft het voorzien op onze Nederlandse insecten. U weet wel, die kleine diertjes die samen een groot verschil kunnen maken voor een gezonde aarde.
Nu zal de hoornaar, samen met andere kriebelige vreemdelingen, heus niet onze totale insectenpopulatie verorberen. Toch is deze Aziatische tuintrend een grote bedreiging voor hen. De uitheemse beplanting voldoet namelijk niet aan hun behoeften. De gemiddelde Nederlandse bij, past niet in de Aziatische bloem en kan geen nectar meer verzamelen. De Nederlandse vlinder ziet andere kleuren en is daarmee blind voor de Aziatische bloem. We denken dat we een fleurige groene tuin aan insecten bieden, maar niets is minder waar.
De Aziatische tuintrend die we hier benoemen is fictief. Dat er over het algemeen veel met uitheemse producten wordt gewerkt is dat niet. Op deze manier dragen we vaak onbedoeld bij aan een ongezonde aarde.
We kunnen niet morgen eigenhandig de chemische industrie stopzetten, waar in het boek Silent Spring met een beschuldigende vinger naar wordt verwezen. Wat wij als hovenier wel kunnen doen is voorlichting blijven geven over het belang van biodiversiteit, met de nadruk op inheemse beplanting.
Dit is één van de manieren waarmee wij onze bijdrage willen leveren aan een gezonde aarde.
Werkt dat? JA! Niet voor niets hanteren wij de slogan ‘Iedereen verdient een Wesselingtuin’.
Dat is geen kreet waarmee wij onszelf op de borst willen kloppen. Deze slogan verwijst ernaar dat wij streven naar een gezond stukje aarde voor elke tuinbezitter.
Sinds wij ons hier (nog meer) op focussen, zien we dat de tuinen die wij aanleggen en beheren gemiddeld groener zijn dan andere tuinen, waarbij er met meer dan gemiddeld inheemse producten wordt gewerkt.
Zelfs nu de tuintrends van dit jaar laten zien dat er over het algemeen meer bewustwording komt op dit gebied en tuinen weer groener mogen. Wij kunnen alleen maar hopen dat het niet bij een trend blijft.
We kunnen de week van Wesseling natuurlijk niet afsluiten zonder een goede tuintip.
Uiteraard kunnen we het afdoen met een advies om in de tuin zoveel mogelijk met inheemse beplanting te werken. Maar welke beplanting is dan inheems? Sommige soorten zijn al zolang vertrouwd, dat dit niet altijd meteen duidelijk is. Gelukkig bestaat er een website met uitgebreide informatie: planten van hier
Er is ook een gelijknamig boek uitgebracht. Niet alleen informatief, maar (vinden wij) ook erg leuk om deze kennis op te doen.
Wilt u een strook tuin met prachtige inheemse wilde bloemen? Dan kunt u ook kant-en-klare inheemse bloemenmengsels bestellen. Bijvoorbeeld bij de Cruydthoeck.
De Mannen van Wesseling
