Wild zwaaiend kwam de vrouw des huizes op ons aflopen. Joehoe!!! Riep ze uit. We dachten dat er misschien iets niet goed was gegaan. Geschrokken staakten we onze werkzaamheden, in afwachting van wat er aan de hand was. Snel liepen we op haar af.
Het viel gelukkig allemaal mee. In zoverre, het wilde gezwaai had niets met ons te maken. Het had alles te maken met een levensgrote wesp. Het beest teisterde de dame in kwestie door simpelweg aanwezig te zijn. Ze was doodsbenauwd en vroeg zich af of wij iets aan dat beest konden doen.
Gelukkig hadden we Ad bij ons. Die weet in dit soort situaties altijd wel raad. Aangezien het inmiddels lunchtijd was, nam hij van de gelegenheid gebruik om uitgebreid in te gaan op de vraag van onze opdrachtgeefster.
Na een korte blik op het zoemende gevaarte wist hij om te beginnen iedereen gerust te stellen. Het betrof volgens hem de Europese Hoornaar. Een niet agressieve wesp die tot enkele jaren geleden nog zeldzaam was in onze tuin, maar inmiddels zijn opmars heeft gemaakt en in heel Nederland voorkomt.
Een enorm gevaarte in vergelijking met een normale wesp. Het bijna oorverdovende gebrom dat te horen valt wanneer hij in de buurt vliegt, maakt menigeen angstig voor hem. Vooral omdat we naast deze uiterlijke vertoning, vaak maar weinig afweten van het dier. Dat gold, bleek later, ook voor onze opdrachtgeefster. Haar reactie was dus te begrijpen.
Maar, zo legde Ad uit, laat je niet misleiden door zijn formaat en de herrie die hij maakt. Eigenlijk is het een grote vriendelijke reus.
Als we het voor het kiezen hebben, dan kunnen we beter een tuin vol Europese hoornaars hebben dan een aantal gewone wespen. Want de Europese Hoornaar is helemaal niet geïnteresseerd in mensen. Dus ook niet in de lekkernijen die we op de tuintafel uitstallen. Bovendien zal een Europese Hoornaar nooit zomaar de aanval inzetten. Dat kan van de gewone wesp niet gezegd worden.
Ja, deze hoornaar is een zoetekauw, maar hij is enkel geïnteresseerd in zoete plantsappen. Leg een stukje fruit elders neer en de aandacht van de Hoornaar gaat enkel daar naar uit.
Van agressie is totaal geen sprake, mits de mens hem niet lastigvalt en uit de buurt van zijn nest blijft.
Hoe zit het dan met jagen?
Ja, dat doet hij inderdaad ook. De Europese Hoornaar jaagt graag op allerlei insecten om zijn kroost mee te voeden. Hij jaagt dag en nacht en vangt daardoor ook veel muggen die we liever kwijt dan rijk zijn.
Helaas moet een enkele bij het daarbij eveneens ontgelden, maar van de horrorverhalen die vertellen over hele bijenvolken die worden uitgemoord, daar is bij deze wespensoort geen sprake van. Dat doet zijn Aziatisch broer. De slankere, donkerdere en iets kleinere variant van onze gezellige inheemse reus.
Met andere woorden: Laat deze wesp maar lekker vliegen en om angstige momenten te voorkomen, kunt u hem elders in de tuin van voedsel voorzien. Zo heeft u geen last meer van hem.
Onze opdrachtgeefster was door dit verhaal eveneens gerustgesteld en moest toegeven dat ze behalve zijn angstige voorkomen, verder geen last van hem had.
Ondertussen kregen we van Sven en Boaz een filmpje onder ogen. Ook zij hadden een zeldzaam exemplaar gespot. Maar wat was het nu precies? Dat het een enorme tor was, was wel duidelijk. Maar hoorde daar nu een grote neus of een enorm gewei bij?
Zowel de neushoornkever als het vliegend hert zijn behoorlijk grote kevers. De vrouwtjes hebben geen hoorn of gewei, en lijken dus verdacht veel op elkaar.
Boaz kon zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en waagde zich er zelfs aan om het beest op te tillen om hem nader te kunnen inspecteren. Eenmaal in handen bleek dit toch iets te gedurfd, dus gooide hij hem snel weer terug in de tuin.
Ook onze andere collega’s waren inmiddels nieuwsgierig en raadpleegde na het zien van het filmpje de zoekmachines. Wat denkt u welke soort dit is?
Wij zijn er nog niet helemaal zeker van, maar de meerderheid denkt toch aan de neushoornkever. We hebben hem in elk geval weer lekker verder laten scharrelen in de tuin.
Dat het een week vol bijzondere beestjes was, bleek wel toen we van een opdrachtgever een bijzonder kiekje ontvingen.
Een hagedis zonder pootjes, die door menigeen voor een slang wordt aangezien. Het is echter een hazelworm. Het dier kan wel 15 jaar oud worden en 40 centimeter lang. Toch wordt hij zelden gespot, want doorgaans leeft hij onder dood hout en onder de grond.
Voor wie ook van zeldzame beestjes houdt kan zich verheugen op een spannende nacht volgende week vrijdag 22 augustus.
Het is dan de nationale nachtvlindernacht. Op veel plekken wordt er aandacht aan besteed. U kunt bijvoorbeeld naar de hoeptuin in Castricum waar u gratis kunt deelnemen aan een excursie met de boswachter.
Dat we zoveel beestjes hebben gespot in de tuinen hebben we aangegrepen voor een tuintip. Onder het motto onbekend, maakt onbemind zien we vaak dat de eerste reactie bij het zien van insecten en andere dieren grote schrik is. Om die reden worden veel dieren onnodig gedood. Dat terwijl ze van groot nut zijn in de tuin. Ze zorgen voor een gezonde insectenpopulatie waardoor plagen minder kans krijgen. Het zijn vaak bodemverbeteraars, doordat ze de bodem loswoelen en niet zelden zijn het rommel-opruimers.
Let dit weekend eens op wat u allemaal in de tuin tegenkomt en hoeveel hulp bij het tuinieren u ongemerkt heeft.
Goed weekend!
De Mannen van Wesseling
